📖2. Overdenkingen

📍Fragment uit Overdenkingen – ‘De omarming van eenzaamheid’

Naar mijn overtuiging bereiken de veel mensen die werkelijk innerlijke vrede, spirituele kracht en morele groei kennen, dat punt alleen nadat ze op een moment in hun leven de prijs van eenzaamheid hebben betaald, of beter gezegd, zij zijn bewust de eenzaamheid tegemoet gegaan, om zichzelf te leren kennen en een dieper, zuiverder inzicht te vinden in de ware bedoeling van het leven.

Deze  mensen laten zich niet verleiden door een leven vol goedkeuring of gemak. Ze kiezen, vol bewustzijn, voor een eerlijk, moedig bestaan, op zoek naar bevrijding van de ziel en loskomen van wereldse gehechtheden en ingesleten gewoontes.

Langs deze zelfgekozen weg bereiken zij al snel nieuwe vormen van denken en kijken, inzichten die antwoord bieden op vele vragen en gevoelens van binnenuit.

Mensen met een schone ziel ervaren de tijd intens. Ze geven warmte en positieve energie aan alles om zich heen, helpen ieder die hun pad kruist, met geduld en oprechtheid en lopen zacht glimlachend tussen de anderen. Zij voelen zich verbonden met iedereen en kennen geen haat, geen wrok, geen jaloezie.

Zelfs de meest verdorven mensen zien zij als zieke zielen, mensen die, vooral in het begin van hun leven, liefde en genegenheid tekort zijn gekomen en daarom gevangen zijn geraakt in duistere gedachten en daden.

En misschien, juist deze duisteren, spelen een rol in het betekenis geven aan een goddelijk leven, zodat de hemelse schoonheid op aarde werkelijk voelbaar wordt.

Ario Vahabi

📍‘Overpeinzing van een arme man’

Als je arm bent, wordt het leven niets meer dan een gewoonte, vreugde wordt een onbereikbaar concept en de dagelijkse routine duwt je vooruit, zo simpel is het.

Van materiële armoede tot intellectuele tekorten, van psychologische leegte tot spirituele armoede, elk daagt je op zijn eigen manier uit, misschien ontsnap je met grote inspanning aan de ene vorm van armoede, alleen om jezelf gevangen te vinden in een andere, een pad dat van het ene begin naar het volgende leidt en telkens als je terugkijkt, vraag je jezelf af, hoe lang was deze weg? Waar was ik en waar is mijn bestemming?

In deze cyclus, uitgeput en overweldigd, verloren in je gedachten, bereik je een moment waarop je denkt dat je iets hebt begrepen, dat je ergens bent aangekomen, maar wat heb je begrepen en waar ben je aangekomen? Noch ik, noch iemand anders kan het zeggen, misschien ben je alleen tot het besef gekomen dat niemand ooit echt ergens is aangekomen en op dat moment sta je op de drempel van een waarheid die niet gezegd kan worden, een waarheid die niet verteld, maar alleen gevonden kan worden, in de tuin van de liefde, slechts enkele stappen verwijderd van de boom van vriendschap.

Ario Vahabi

🔗Meer lezen