برگرفته از تأملات 📖

‘استقبال از تنهایی’📖

به باور من، بیشتر انسان‌هایی که در زندگی به آرامش و قدرت روحی و اخلاقی دست می‌یابند، در مقاطعی از عمر، بهای تنهایی را پرداخته‌ وبرای خودشناسی و یافتن درکی عمیق‌تر از هدف‌های اصلی زندگی، آگاهانه به استقبال  تنهایی رفته‌اند. این دسته از انسان‌های عمیق و باهوش، با جذب نشدن به زندگی سطحی و مقبولیتی، آگاهانه و با درک کامل، زیستی صادقانه و جسورانه را برمی‌گزینند تا به آزادی روح و رهایی از وابستگی‌های دنیوی و عادت‌های بی‌ریشه برسند. در این مسیر انتخابی، خیلی زود به الگوهایی تازه در تفکر و نگاه به زندگی می‌رسند، الگوهایی که پاسخی برای بسیاری از پرسش‌ها و احساساتشان خواهد بود. این انسان‌های زیبا‌سیرت، گذر زمان را آن‌گونه که اکثریت حس می‌کنند، احساس نمی‌کنند. به اطرافشان گرما و انرژی مثبت می‌بخشند، با حوصله و مهربانی به یاری دیگران می‌شتابند، و آرام، با لبخند، از کنار آدم‌ها می‌گذرند. آن‌ها خود را به همه متعلق می‌دانند و در دلشان جایی برای تنفر، کینه یا حسادت نیست. حتی بدخیم‌ترین انسان‌ها را بیمارانی می‌بینند که در آغاز زندگی از عشق و محبت محروم مانده‌اند، و اکنون درگیر افکار و رفتارهایی تیره‌اند. چه بسا که همین تیره‌دلان، نقشی داشته باشند در معنابخشیدن به زندگی خدایی و لمس زیبایی‌های بهشتی در هستی… ع. وهابی 

 ‘انسان فقیر’📖 

فقیر که باشی از زندگیت لذت نخواهی برد و فقط به آن عادت خواهی کرد، به همین سادگی... از فقر مادی گرفته تا فقر فکری، از فقر روانی گرفته تا نهایتا فقر روحی ... در دوره ای از زندگیت با تلاش فراوان از فقری بیرون آمده و در فقرِ دیگر فرو میری و تا اینکه تازه میرسی به اول مسیر فقر بعدی و بعد از گذشت زمانی از خود میپرسی، راه چه طولانی بود؟ من کجا و مقصد کجا و در نهایتِ خستگی، گاهی هم غرق در افکارت به این احساس میرسی که به جاهایی رسیده ای و چیزهایی را فهمیده ای...چه را فهمیده ای و به کجا رسیده ای را نه من می‌دانم و نه هیچکسِ دیگر...شاید، شاید تازه فهمیده ای که هیچ‌کس هیچ‌وقت به هیچ‌ جا نرسیده بود...و آنجاست که تازه رسیده ای به اول خط درک حقیقتی که گفتنی نیست ، حقیقتی که یافتنی ست، در باغ عشق، در دو قدمی درخت دوست... ع.وهابی

[ادامه‌ی مطلب]